با گذشت زمان و تخصصی شدن دنیا، هنر دیگر معنا و مفهوم قدیمی خود را ندارد و رشته های جدید، شخصیت مستقلی برای خود پیدا کرده اند. یکی از این رشته های جدید و جذاب هنر تصویرسازی یا تصویرگری است.
به لحاظ تاریخی، تصویرسازی ارتباطی نزدیک با پیدایش
با آنکه هنر تصویرسازی پدیده ای جدید و معاصر است، اما پیشینه حضور آن به دوران بسیار کهن باز می گردد. آن زمان که انسان برای ثبت وقایع و اتفاقات زمان خود دست به خلق تصویر زد، تصویرسازی شروع شد.
تصویرسازی از گذشته های دور، در تمدن های مختلف به بیان موضوعات، آیین ها، فتوحات و مواردی از این قبیل پرداخته و به خوبی زینت بخش بناها (داخلی و خارجی)، ظروف (سفالی، فی و چوبی) ، جنگ افزارها و لباس ها، کتاب آرایی ها و دیگر مومات انسانی بوده است.
در گذشته تصویرسازان را نقاش، نگارگر، مجسمه ساز، حجار، قلم زن و… می نامیدند. به تدریج با رایج شدن آثار مکتوب در قالب کتاب، این هنر توانست در قالب متون ادبی، حماسی، مذهبی، علمی و …به کار خود ادامه دهد.
امروزه هنر تصویرسازی یا تصویرگری، یکی از شاخه های هنرهای تجسمی است، و به نوعی از آثار خلاقانه تصویری گفته می شود که القاکننده تجسم یک مفهوم یا روایت به شکل بصری است.
این مفهوم یا روایت می تواند داستان، شعر، مقاله رومه و کتاب و حتی تبلیغات تجاری، سرگرمی ها و اشکال و فرم های روی کالاها و لباس ها باشد.
همانگونه که میبینید نوعی همپوشانی در حوزه تصویرسازی، نقاشی و گرافیک احساس میشود و به همین خاطر در گذشته هنر تصویرسازی را جزء گرایش های گرافیک به حساب می آوردند.
و در نهایت تصویرسازی یک شاخه هنری میان رشته ای است که همیشه مرزی گنگ با نقاشی و گرافیک داشته و دارد.
تفاوت اصلی تبلیغات و بازاریابی
تفاوت نمک دریا با نمک تصفیه شده